Co z tą Polską?

No i jestem :)
Długo trwał mój powrót na bloga... Już się stęskniłem. 
Dziękuję wszystkim tym, którzy mimo braku wpisów też czekali cierpliwie. Pozdrawiam Was gorąco i dziękuję za sygnały, aby coś "naskrobać" :)


Tak, to już pół roku. Z jednej strony dużo, a z drugiej strony, w perspektywie wieczności, to tylko chwila.
Wiele myśli, coraz więcej najróżniejszych doświadczeń... Jest o czym pisać.
Ale tym, co leży mi szczególnie na sercu jest Polska. Ojczyzna.

W minioną niedzielę przeżywaliśmy piękną uroczystość: Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Inaczej nazywamy ten dzień świętem Matki Bożej Zielnej. 
Od wieków ludzie przynoszą w ten dzień zioła, kwiaty, pędy zbóż, aby ofiarować je Bogu. Przynoszą przed ołtarz to, co jest owocem "ziemi i pracy rąk ludzkich", całoroczny owoc współpracy człowieka z Bogiem. Jednak w symbolu tego kwiatu, tego zboża przynosimy także to, co niematerialne, to, czego nie można zmierzyć, zważyć...

Co przynosimy w tym roku? Czy mamy co przynieść?

Może połamane skrzydła samolotu, które zostały po 10 kwietnia...
Może te worki z piaskiem, które trzeba było użyć w jednej i drugiej i trzeciej powodzi...

Czy mamy co przynieść?

Może te walki przed wyborami prezydenckimi?
Może krzyż zrobiony z puszek od piwa, który pojawił się w stolicy?

Co z tą Polską?

Czy za mało Ci było krwi
I tak wiele, tak wiele łez wylanych
I już nie wiem czyś jeszcze jest
Czyś snem już zapomnianym.
Nawet prorok i kapłan dziś
Zabłąkani i swoich dróg nie znają,
Czy to może mi wszystko się śni
Czy nowy film znów grają...

Co przynosimy Bogu w darze? 

Może zapewnienie, że postawimy kolejny, może 500-ny pomnik Jana Pawła II, który jest ponoć dla wielu Polaków autorytetem. Szkoda tylko, że często zapominamy, co "nasz papież" mówił, w sposób bardzo konkretny i klarowny, o aborcji, eutanazji, metodzie in vitro...

Jak orzeł co w locie zgasł
Dręczona przez ludzi i czas
Zraniona do serca, serca dna
Ojczyzno ma... Ojczyzno ma...

Zagubiłaś przykazań ślad
Zamiast zalet Ty uczysz się wad
I już nie wiesz co dobro, co jest zło
Ojczyzno ma...

Czy jeszcze za mało znaków otrzymaliśmy od Boga w tym roku?
No i ten ostatni znak - znak krzyża... który pokazał, jak jesteśmy podzieleni.

Przynosząc te pierwociny ziemi w to piękne narodowe święto potrzeba nam wszystkim rachunku sumienia. 

Potrzeba nam modlitwy. 15 sierpnia to rocznica "Cudu nad Wisłą" z 1920 roku. Módlmy się o kolejny "Cud nad Wisłą", którego dziś tak nam potrzeba.

Potrzeba nam walki. Walki o Polskę... o Ojczyznę. 
Więc walczmy, bo czas jest krótki...


WZYWAM WSZYSTKICH DO POWSTANIA... POWSTANIA O POLSKĘ!!!
BÓG, HONOR, OJCZYZNA !!!